Η αέναη πορεία ενός ανθρώπου, που κοιτά έντονα, επίμονα και άκοσμα, μέσα στο έξω, ή έξω από το μέσα, ή κάτι τέτοιο …νομίζω;
"ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ : ΧΑΝΟΥΜΕ τους ΜΗΝΕΣ ΑΛΛΑ ...ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ τους ΜΑΛΑΚΕΣ!!!"
(σε ότι αφορά την απουσία των πολιτικών από την αναζήτηση της Μαλακίας, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ψάχνουμε σε νέα πεδία!!!)

Τετάρτη

καλό ταξίδι ...όπου και αν πας

Είναι δύο υπάλληλοι σε ενα γραφείο και δεν την παλεύουν καθόλου. Ιούλιος μήνας, ζέστη αφόρητη, πολλή δουλειά , όρεξη μηδέν. Ο ένας έχει σαλτάρει τελείως και έπειτα απο μερικές αποτυχημένες απόπειρες να κερδίσει μια άδεια απο το σκληρό αφεντικό, αποφασίζει να λάβει δραστικά μέτρα και να εκβιάσει λίγο την κατάσταση. Πάει λοιπόν και κρεμιέται απο το ταβάνι και αρχίζει να βγάζει περίεργους ήχους. Μπαίνει το αφεντικό στο γραφείο, τον βλέπει, μένει κάγκελο.

- Τί έπαθες ρε; Γιατί κρεμάστηκες απο το ταβάνι;

- Είμαι λάμπα!!

- Αα.. δεν πάς καλά εσύ. Πάρε μια αδειούλα μπάς και ξελαμπικάρεις λίγο.

Κατεβαίνει κάτω ο τύπος και φεύγει. Τον βλέπει ο συνάδελφος του και σηκώνεται και αυτός και τον ακολουθεί απο πίσω. Τον βλέπει το αφεντικό..

- Εσύ που πάς;

- Ε, δεν μπορώ να δουλέψω μεσα στα σκοτάδια.

Δεν υπάρχουν σχόλια: