Η αέναη πορεία ενός ανθρώπου, που κοιτά έντονα, επίμονα και άκοσμα, μέσα στο έξω, ή έξω από το μέσα, ή κάτι τέτοιο …νομίζω;
"ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ : ΧΑΝΟΥΜΕ τους ΜΗΝΕΣ ΑΛΛΑ ...ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ τους ΜΑΛΑΚΕΣ!!!"
(σε ότι αφορά την απουσία των πολιτικών από την αναζήτηση της Μαλακίας, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ψάχνουμε σε νέα πεδία!!!)

Πέμπτη

Ατυχή στιγμή

Στον τελικό του Κυπέλου, μέσα στο κατάμεστο γήπεδο που δεν υπάρχει θέση ούτε για δείγμα, ένας φίλαθλος κάθεται στο χώρο των "ακριβών" αριθμημένων θέσεων και η θέση δίπλα του είναι άδεια.

«Κάθεται κανείς εδώ»; Τον ρωτάει διστακτικά ένας άλλος φίλαθλος, ντυμένος κι αυτός με τα χρώματα της ομάδας του.

«Όχι, η θέση είναι άδεια» απαντάει αυτός.

«Είναι απίστευτο», λέει ο δεύτερος, αφού κάθισε στη κενή θέση ευχαριστώντας την ανέλπιστη τύχη του, «να έχει κάποιος τέτοια θέση για τον τελικό του Κυπέλου και να μην έλθει».

«Ξέρετε», λέει ο πρώτος, «αυτή η θέση ανήκει σε εμένα. Η γυναίκα μου θα ερχόταν, όπως κάθε φορά από τότε που παντρευτήκαμε, αλλά δυστυχώς . πέθανε».

«Λυπάμαι πολύ» του λέει ο άλλος, «τα συλλυπητήριά μου. Αλλά δε βρήκατε κάποιον άλλο, φίλο ή συγγενή ακόμα και έναν γείτονα να έλθει μαζί σας»;

Και ο πρώτος, κουνώντας το κεφάλι του, λέει: «Α, δε γινότανε, πήγαν όλοι στη κηδεία»!

Δεν υπάρχουν σχόλια: